چگونه ربات ها می توانند به ما کمک کنند تا احساس جوانی کنیم؟! ربات کمک کننده اجتماعی چیست؟

مصاحبه با گیل پرت دانشمند ارشد تویوتا و مدیرعامل TRI درباره اینکه چگونه ربات کمک کننده اجتماعی می تواند به ما کمک کند تا احساس جوانی کنیم؟!

تا سال 2050، جمعیت جهانی 65 ساله یا بیشتر تقریباً دو برابر جمعیت امروزی خواهد بود. تعداد افراد بالای 80 سال سه برابر می‌شود و به نیم میلیارد نفر نزدیک می‌شود. حمایت از جمعیت سالخورده یک نگرانی در سراسر جهان است، اما این تغییر جمعیتی به ویژه در ژاپن، جایی که بیش از یک سوم ژاپنی‌ها تا اواسط قرن 65 سال یا بیشتر خواهند بود، مشهود است.

موسسه تحقیقاتی تویوتا (TRI) که توسط شرکت تویوتا موتور در سال 2015 برای بررسی خودروهای خودران، رباتیک و “فناوری های تقویت انسان” تاسیس شد، همچنین بخش قابل توجهی از تحقیقات خود را بر روی راه‌هایی برای کمک به افراد مسن برای حفظ سلامت خود متمرکز کرده است، شادی و استقلال تا زمانی که ممکن است. در حالی که ارتقای خودکفایی سالمندان به خودی خود یک هدف مهم است. میزان حمایتی که آنها از جامعه نیاز دارند را نیز کاهش می‌دهد. و بدون کمک فن‌آوری، حفظ این جمعیت به شیوه‌ای مؤثر و آبرومندانه به طور فزاینده‌ای دشوار خواهد شد. ابتدا در ژاپن، اما به زودی در سطح جهانی.

 

مصاحبه با گیل پرت درباره ربات کمک کننده اجتماعی

گیل پرت، دانشمند ارشد تویوتا و مدیرعامل TRI، معتقد است که ربات‌ها نقش مهمی در کمک به افراد مسن از طریق حل مشکلات جسمی و همچنین ارائه حمایت ذهنی و عاطفی دارند. پِرت با سابقه تحقیقات رباتیک و پنج سال به عنوان مدیر برنامه در آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی، که در طول این مدت بر چالش رباتیک دارپا در سال 2015 نظارت داشت، می‌داند که آوردن ربات‌ها به دنیای واقعی چقدر دشوار است. او در مصاحبه‌ای در اوایل سال جاری گفت که بهترین رویکرد برای این مشکل رویکردی انسان محور است: “این در مورد درباره ربات نیست، بلکه درباره مردم است.”

 

مشکلات مهمی که می‌توانیم به طور مفید با ربات‌های کمک کننده اجتماعی در کوتاه مدت حل کنیم چیست؟

گیل پِرت: ما به جامعه سالخورده به عنوان موتور شماره 1 بازار مورد علاقه خود نگاه می‌کنیم. در چند سال گذشته، ما به این درک رسیده‌ایم که پیری جامعه دو مشکل ایجاد می‌کند. یکی در داخل خانه برای سالمندانی است که به کمک نیاز دارند و دیگری برای بقیه افراد جامعه. برای جوانانی که برای حمایت از تعداد بیشتری از افراد مسن باید سازنده‌تر باشند. نسبت وابستگی کسری از جمعیت است که نسبت به کسری که کار نمی‌کند.

حل مشکلات جسمی آسان‌ترین بخش کمک به جامعه سالخورده است. مسئله بزرگتر در واقع تنهایی است. در ارتباط با تنهایی، مسئله کلیدی داشتن هدف و احساس این است که زندگی شما هنوز ارزشمند است.

کاری که ما می‌خواهیم انجام دهیم این است که یک ماشین زمان بسازیم. البته ما نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم، این یک داستان علمی تخیلی است، اما ما می‌خواهیم بتوانیم از یک نفر بخواهیم بگوید: «کاش می‌توانستم 10 سال جوان‌تر باشم» و سپس یک ربات به آنها کمک کند تا آنجا که ممکن است به آن‌ها کمک کند تا بتوانند زندگی کنند.

 

بسیاری از رویکردهای رباتیک مختلف وجود دارد که می‌تواند برای رفع مشکلات مفید باشد. از کجا شروع می کنید؟

پِرت: اجازه دهید با یک مثال شروع کنم. تصور کنید که ما یک ربات برای کمک به آشپزی ساخته‌ایم. افراد مسن اغلب در آشپزی مشکل دارند، درست است؟ خب، یک ایده رباتیک این است که فقط برای شخص غذا بپزد. این ایده می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد، زیرا چه چیزی می‌تواند بهتر از ماشینی باشد که تمام پخت و پز را انجام می‌دهد؟ بیشتر ربات‌ها جوان هستند و بیشتر آنها همه این چیزهای جالب، هیجان‌انگیز و فنی را دارند که باید روی آنها تمرکز کنند. و آنها فکر می‌کنند، “آیا عالی نیست اگر دستگاهی برای من غذا درست کند و برایم غذا بیاورد تا بتوانم به سر کار برگردم؟”

اما برای یک فرد مسن‌تر، چیزی که واقعاً معنی می‌دهد این است که هنوز می‌تواند آشپزی کند، و همچنان می‌تواند این احساس صادقانه را داشته باشد که «هنوز هم می‌توانم این کار را خودم انجام دهم». این ایده ماشین زمان است. به آنها کمک می‌کند تا احساس کنند هنوز هم می‌توانند کاری را که قبلاً می‌توانستند انجام دهند انجام دهند. و همچنان برای خانواده خود غذا درست کنند و به رفاه آنها کمک کنند. بنابراین ما در حال تلاش هستیم تا دریابیم که چگونه ماشین‌هایی بسازیم که چنین تأثیری داشته باشند. که به شما در آشپزی کمک می‌کنند اما برای شما آشپزی نمی‌کنند، زیرا این دو چیز متفاوت هستند.

مرتب کردن و نظافت از نظر فیزیکی کارهای تکراری هستند که برای ربات‌های خانگی ایده‌آل هستند. اما همچنان یک چالش هستند زیرا هر خانه متفاوت است و هر فردی انتظار دارد خانه‌اش به گونه‌ای متفاوت سازماندهی و تمیز شود. موسسه تحقیقاتی تویوتا

 

چگونه می‌توانیم این وسوسه را با کمک ربات کمک کننده اجتماعی برای تمرکز بر حل مشکلات فنی به جای مشکلات تاثیرگذارتر مدیریت کنیم؟

پِرت: چیزی که ما آموخته‌ایم این است که شما با انسان، کاربر شروع می‌کنید و می‌گویید: “آنها به چه چیزی نیاز دارند؟” و حتی با وجود اینکه همه ما عاشق گجت‌ها، ربات‌ها، موتورها، تقویت‌کننده‌ها، دست‌ها، بازوها، پاها و چیزهای دیگر هستیم، فقط آن را برای لحظه‌ای روی قفسه بگذارید و بگویید: «باشه. می‌خواهم تصور کنم که پدربزرگ و مادربزرگ هستم. من بازنشسته‌ام. رفت و آمد به اندازه جوانی من آسان نیست. و بیشتر من تنها هستم.» چگونه به آن شخص کمک کنیم تا کیفیت زندگی واقعاً بهتری داشته باشد؟ و گهگاه جاهایی به وجود می‌آیند که فناوری رباتیک می‌تواند کمک بزرگی کند.

نکته دوم توصیه این است که سعی کنید کلیدهای خود را در جایی که نور است جستجو نکنید. یک ضرب‌المثل قدیمی درباره شخصی وجود دارد که شب‌ها کلیدهای خود را در خیابان می‌اندازد. و به‌جای جایی که آن‌ها را انداخته‌اند، زیر نور خیابان به دنبال آن می‌گردند. ما در زمینه رباتیک تمایل تاسف باری داریم. و من هم این کار را انجام داده‌ام – که می‌گوییم: “اوه، من برخی از ریاضیات را می‌دانم که می‌توانم برای حل این مشکل در اینجا استفاده کنم.” آنجاست که نور است. اما متأسفانه، مشکلی که واقعاً باید حل شود، در آنجاست، در تاریکی. مهم است که در برابر وسوسه استفاده از رباتیک به عنوان وسیله‌ای برای حل مشکلاتی که قابل حل هستند مقاومت کنید.

 

به نظر شما نقش مناسب ربات های اجتماعی برای مراقبت از سالمندان چیست؟

پِرت: برای افرادی که زوال عقل پیشرفته دارند، همه چیز می‌تواند واقعاً بسیار سخت باشد. انواع مختلفی از ربات مانند رباتهای عروسکی وجود دارد که می‌تواند به فرد مبتلا به زوال عقل کمک کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشد و واقعاً کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد.

شاید همسرشان فوت کرده باشد. کار زیادی برای انجام دادن ندارند و تنها و افسرده هستند. به طور معمول، بسیاری از آنها از نظر فناوری مانند فرزندان یا نوه‌هایشان مهارت ندارند. و حقیقت این است که بچه‌ها و نوه‌هایشان مشغول هستند. و بنابراین واقعاً چه کمکی می‌توانیم انجام دهیم؟

در اینجا یک معضل بسیار جالب وجود دارد و آن این است که ما می‌خواهیم یک فناوری کمکی اجتماعی بسازیم، اما نمی‌خواهیم وانمود کنیم که ربات یک شخص است. ما دریافته‌ایم که مردم یک ماشین اجتماعی را انسان‌سازی می‌کنند، که جای تعجب نیست. اما بسیار مهم است که از مرزی عبور نکنیم که ما فعالانه در تلاش برای ترویج این ایده هستیم که این ماشین واقعاً واقعی است.

بنابراین کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانیم انجام دهیم. این رشته تازه شروع شده است و بسیاری از بهبودهای زندگی مردم می‌تواند طی 5 تا 10 سال آینده اتفاق بیفتد. در فضای رباتیک اجتماعی، ما می‌توانیم از ربات کمک کننده اجتماعی برای کمک به ارتباط افراد استفاده کنیم.

 

گرفتن اشیاء شفاف مانند لیوان نوشیدنی کار بسیار دشواری است. موسسه تحقیقاتی تویوتا

 

میزان ارتباطی که سعی می‌کنید بین یک انسان و یک ربات کمک کننده اجتماعی ایجاد کنید، چگونه است؟

پِرت: این یک ماشین است و اینجاست تا به روشی شخصی به شما کمک کند. آنچه را دوست دارید یاد خواهید گرفت. و چیزهایی را که دوست ندارید یاد نخواهید گرفت. با یادآوری ورزش کردن، تماس با بچه‌هایتان، تماس با دوستانتان، تماس با پزشک، همه چیزهایی که برای مردم به راحتی از دست می‌دهند، به شما کمک می‌کند. ربات کمک کننده اجتماعی جای دیگران را نمی‌گیرد. این به شما کمک می‌کند تا با افراد دیگر ارتباط بیشتری برقرار کنید و به همین دلیل می‌توانید زندگی سالم‌تری داشته باشید.

 

به نظر شما انسان‌ها چقدر باید با ربات کمک کننده اجتماعی در ارتباط باشند؟ کجا ممکن است مفیدتر باشد؟

پِرت: در زمینه رباتیک، بسیاری از مردم در مورد این ایده صحبت کرده‌اند که ما ماشینی برای تمیز کردن خانه خود خواهیم داشت که توسط شخصی در بخشی از جهان کار می‌کند که در ایجاد شغل خوب است. من فکر می‌کنم از نظر عملی انجام این کار در واقع دشوار است.

من امیدوارم که انواع مشاغلی که ما ایجاد می‌کنیم بهتر از نشستن پشت میز و راهنمایی یک ماشین تمیز کردن در خانه یک نفر در نیمه راه در سراسر جهان باشد. مطمئناً از نظر فیزیکی به اندازه حضور در آنجا و انجام کار سخت نیست، اما امیدوارم ربات نظافتچی به اندازه کافی خوب باشد که به تنهایی خانه را تقریباً همیشه تمیز کند و گاهی اوقات وقتی گیر می‌کند بگویید: “اوه، من گیر کرده‌ام و مطمئن نیستم چه کار کنم.» و سپس انسان می‌تواند کمک کند. دلیل اینکه ما این فناوری را می‌خواهیم بهبود کیفیت زندگی است، از جمله برای افرادی که سرپرست دستگاه هستند. من نمی‌خواهم فقط کار را از یک مکان به مکان دیگر تغییر دهم.

این گیره‌های حباب در لمس نرم هستند و برای تعامل انسان با آن‌ها ایمن هستند، اما حس لازم برای درک و شناسایی طیف گسترده‌ای از اشیاء را نیز شامل می‌شوند. موسسه تحقیقاتی تویوتا

 

آیا می‌توانید یک مثال از فناوری خاصی که TRI روی آن کار می‌کند و می‌تواند برای افراد مسن مفید باشد، بیاورید؟

پِرت: مثال های زیادی وجود دارد. بگذارید یکی را انتخاب کنم که بسیار ملموس است: پروژه Punyo .

برای اینکه واقعاً به افراد مسن کمک کنند طوری زندگی کنند که انگار جوان‌تر هستند، ربات‌ها نه تنها باید ایمن باشند، بلکه باید قوی و ملایم نیز باشند. بتوانند تماس‌ها و مزاحمت‌های مورد انتظار و غیرمنتظره را حس کنند و واکنش نشان دهند. و البته، اگر ربات‌ها می‌خواهند کیفیت زندگی بسیاری از مردم را تغییر دهند، باید مقرون به صرفه باشند.

فعال سازی سازگار، که در آن ربات کمک کننده اجتماعی تماس فیزیکی را حس می‌کند و با انعطاف‌پذیری واکنش نشان می‌دهد.  برای ادامه راه، سطوحی با ابزار دقیق، کاربردی و سازگار با هزینه کم ساخته‌ایم که در لمس نرم هستند. ما با گیره‌های حباب‌دار شروع کردیم که دارای حس لامسه با وضوح بالا برای دست‌ها هستند. و اکنون سطوح سازگار را به سایر قسمت‌های بدن ربات اضافه می‌کنیم تا جایگزین فلز یا پلاستیک سفت و سخت شود. امید ما این است که سخت‌افزار ربات را قادر کنیم تا قدرت، ملایمت و آگاهی فیزیکی تواناترین دستیار انسانی را داشته باشد. و برای تعداد زیادی از افراد مسن یا معلول مقرون به صرفه باشد.

 

به نظر شما چالش بعدی دارپا برای رباتیک چه باید باشد؟

پِرت: وای. من نمی‌دانم! اما من می‌توانم به شما بگویم چالش ما [در TRI] چیست. ما یک چالش داریم که همین الان در خواربارفروشی به خودمان می‌دهیم. این بدان معنا نیست که ما می‌خواهیم ماشینی بسازیم که خرید مواد غذایی انجام می‌دهد. اما فکر می‌کنیم که تلاش برای رسیدگی به همه چیزهای دشواری که وقتی در خواربارفروشی می‌روید انجام می‌دهیم — چیدن وسایل حتی اگر چیزی درست در کنار آن وجود دارد. آن، فهمیدن اینکه آن چیز چیست، حتی اگر برچسب روی آن نیمه پاره شده باشد، آن را در سبد قرار دهید.

این یک کار چالشی است که همان قابلیت‌هایی را ایجاد می‌کند که ما برای بسیاری چیزهای دیگر در خانه به آن نیاز داریم. ما به دنبال کاری بودیم که نیازی به درخواست 1000 نفر برای ورود ما به خانه‌هایشان نداشته باشیم، و معلوم شد که خواربارفروشی خیلی خوب است. ما به سختی می‌توانیم به مردم کمک کنیم تا بفهمند که این موضوع مربوط به فروشگاه نیست. بلکه در واقع به قابلیت‌هایی مربوط می‌شود که به شما اجازه می‌دهد در فروشگاه کار کنید. بنابراین این همان چیزهایی است که ما داریم روی آن کار می‌کنیم.

 

با گذراندن حرفه خود از دانشگاه به دارپا و اکنون TRI، دیدگاه شما نسبت به رباتیک چگونه تغییر کرده است؟

پِرت: فکر می‌کنم درسی را که قبلاً در مورد آن به شما می‌گفتم، آموخته‌ام. اکنون خیلی بیشتر می‌فهمم که این در مورد ربات نیست، بلکه درباره مردم است. و در نهایت، در نظر گرفتن این دیدگاه طراحی کاربر محور آسان است که در مورد آن صحبت کنید، اما انجام آن واقعا سخت است.

به‌عنوان فن‌آور، دلیل اینکه ما وارد این حوزه شدیم این است که عاشق فناوری هستیم. من می‌توانم بنشینم و چیزهایی را روی یک تکه کاغذ طراحی کنم و در مورد آن احساس خوبی داشته باشم، با این حال هرگز به این فکر نمی‌کنم که واقعاً برای چه کسی قرار است باشد. و سعی دارم چه چیزی را حل کنم. بنابراین این شکلی است از جستجوی کلیدهای خود در جایی که نور است.

کار سختی که باید انجام داد این است که جستجو کنید در کجا هوا تاریک است، جایی که آنقدرها احساس خوبی ندارد، و جایی که در واقع می‌گویید: «اجازه دهید قبل از هر چیز با افراد زیادی که قرار است کاربران این محصول باشند صحبت کنم. و بفهمند که چه نیازهایی دارند.. اجازه دهید در دام این که از آنها بپرسم چه می‌خواهند نیفتم و سعی کنم آن را بسازم، زیرا این پاسخ درستی نیست.» بنابراین چیزی که بیشتر از همه یاد گرفتم این است که باید خودم را جای کاربر بگذارم و واقعاً از این منظر به آن فکر کنم.

 

همچنین در ارتباط با ربات اجتماعی میتوانید مقاله ای درباره ربات های اجتماعی نسل جدید برای کودکان را نیز در مجله پیشنام مطالعه کنید.