سایبرنتیک چیست؟
سایبرنتیک فقط به ربات‌ها و هوش مصنوعی (AI) و اینکه آیا انسان‌ها تبدیل به سایبورگ خواهند شد یا اینکه رایانه‌ها بر مردم تسلط خواهند یافت، نیست. علیرغم تاریخچه سایبرنتیک به دهه 1940 – زمانی که فناوری محاسبات در دوره پس از جنگ جهانی دوم رونق گرفت. – حوزه سایبرنتیک به طور گسترده ای مورد سوء تفاهم قرار گرفته‌است. در واقع، سایبرنتیک همچنین شامل درک پیچیدگی مورد استفاده مردم بومی و جزیره‌ای تنگه تورس و نقش فناوری‌ها در مراقبت از کشور و جامعه است. به زبان ساده، علم سایبرنتیک به پیامدهای مورد نظر و ناخواسته فناوری برای مردم و کره زمین نگاه می‌کند. هدف آن اطمینان از این است که انسان و محیط زیست در خط مقدم نوآوری‌های تکنولوژیکی قرار دارند و سیستم‌های جدید در دنیای در حال تغییر ایمن هستند.
پروفسور کاترین دانیل از دانشکده سایبرنتیک جدید ANU توضیح می‌دهد. که چگونه سایبرنتیک می‌تواند. به ایجاد آینده‌ای امن، پایدار و مسئولانه کمک کند.
علم سایبرنتیک
در واقع این علم به ما این امکان را می‌دهد که به تعامل بین فناوری، جامعه و محیط زیست فکر کنیم. همچنین به تعامل بین بخش‌های سیستم‌های پیچیده از طریق فرآیندهایی مانند بازخورد و ارتباطات می‌پردازد.
به‌جای اینکه فناوری را چیزی که ساختارهای اجتماعی و ارزش‌های فرهنگی را تعیین می‌کند ببیند، بر نقش فناوری به‌عنوان بخشی از جامعه و سیستم‌های گسترده‌تر جهان ما تمرکز می‌کند. سایبرنتیک فقط مربوط به هوش مصنوعی نیست، بلکه می‌تواند در مورد خط تلگراف زمینی، یا موتور بخار یا تله ماهی‌های بومی باشد. این علم به چالش‌های بزرگ زمان ما اجازه می‌دهد که به صورت جمعی و نه جداگانه مورد بررسی قرار گیرند. این ابزارها و تکنیک‌هایی را برای جستجوی راه‌حل‌هایی فراهم می‌کند که فناوری و پیامدهای اجتماعی و زیست‌محیطی آن را یکپارچه می‌کند.
سایبرنتیک چگونه به وجود آمد؟
واژه سایبرنتیک در دهه 1940 به عنوان پاسخی به رشد سریع فناوری محاسباتی پس از جنگ جهانی دوم وارد زبان انگلیسی شد. در طول جنگ، پیشرفت‌های محاسباتی شاهد ظهور اولین کامپیوتر الکترونیکی در مقیاس بزرگ بود که برای محاسبه مسیر موشک‌ها مورد استفاده قرار گرفت. رمزگذاری و شکستن کد زمان جنگ نیز می‌تواند. به عنوان مراحل اولیه محاسبات شناخته شود.
سایبرنتیک از کلمه یونانی κυ β ερνήτης (kybernētēs) به معنای ” کسانی که هدایت یا حکومت می کنند.” گرفته‌شده است. در استرالیا، بومیان اولین متخصصان سایبرنتیک ما هستند، زیرا آنها همیشه رویکردهای چندوجهی داشته‌اند و همچنان به آن فکر می‌کنند.
چرا سایبرنتیک مهم است؟
دانیل می‌گوید سایبر نتیک چارچوبی است که می‌تواند برای هر مشکل بزرگ و پیچیده‌ای مانند تغییرات آب و هوا اعمال شود. بدین ترتیب، این قدرت را دارد که به پیش‌بینی و حل برخی از بزرگترین چالش‌هایی که در قرن بیست و یکم با آن مواجه هستیم کمک کند. محققان این علم به تغییرات آب و هوایی نگاه می‌کنند، به جای تمرکز بر پیشرفت‌های تکنولوژیکی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، سؤالاتی در مورد روابط بین رویدادهای شدید آب و هوایی و تأثیر آنها بر جامعه می‌پرسند.
دانیل می‌گوید: «سایبرنتیک به طراحی و توسعه سیستم‌های انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی آبی یا ذخیره‌سازی باتری می‌پردازد و به دنبال کشف تأثیر بر گروه‌ها و محیط‌هایی است که ممکن است خارج از طراحی اولیه سیستم بوده باشند.»
البته این حوزه نیز به معنای انسان بودن در دنیای دیجیتال است، جایی که ما در کنار ربات ها و هوش مصنوعی زندگی می‌کنیم. از آنجایی که میلیاردها دلار بودجه و تحقیقات در هوش مصنوعی سرمایه گذاری می‌شود، نگرانی‌ها و سوالات زیادی وجود دارد که باید به آنها پرداخت. به عنوان مثال، آیا هوش مصنوعی می‌تواند تمایلات نژادپرستانه یا جنسیتی داشته باشد؟
سایبرنتیک با درک فناوری‌ها و تعاملات آنها با جوامع و محیط‌ها، اجازه می‌دهد تا این پرسش‌ها در چارچوب قرار گیرند و زمانی که نیاز به تغییر است، راهی به جلو ایجاد شود. دانیل می‌گوید: «سایبرنتیک با گرد هم آوردن طیفی از رشته‌ها به ساختن پایدار و مسئولانه جهانی که می‌خواهیم در آن زندگی کنیم،. نگاه می‌کند.
