فیلم سینمایی هوش مصنوعی AI Artificial Intelligence آمریکایی علمی تخیلی به نویسندگی و کارگردانی استیون اسپیلبرگ است. که در سال ۲۰۰۱ میلادی بر پردهٔ سینماها رفت. تصمیم برای ساخت فیلمی با این مضمون، آخرین پروژهٔ استنلی کوبریک، کارگردان مطرح سینما قبل از فوت بود. که او کارگردانی این پروژه را از آن جایی که معتقد بود موضوع آن به افکار و فلسفهٔ کارگردانیِ اسپیلبرگ نزدیکتر است، به او پیشنهاد کرده و به علت مرگ کوبریک قبل از شروع فیلم‌برداری، اسپیلبرگ خود را وقف اتمام این پروژه کرد.

این فیلم یک اثر فلسفی و در نوع خود کم‌نظیر با موضوعی ناب بود که جشنواره‌های سینمایی، طبق سنت همیشهٔ خود، به آن از دید تجاری نگاه کردند. هالی جوئل آزمنت، جود لا، فرانسیس اوکانر، برندن گلیسون و ویلیام هرت در این فیلم نقش‌آفرینی کردند. فیلم داستان کوتاهی اثر برایان آلدیس است و همچنین اشاره زیادی به داستان مشهور پینوکیو دارد.

فیلم هوش مصنوعی AI Artificial Intelligence برندهٔ پنج جایزهٔ ساترن شامل بهترین فیلم علمی تخیلی است و در هفتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار نامزد دو جایزه، شامل جایزهٔ اسکار بهترین جلوه‌های ویژه و بهترین موسیقی متن فیلم شد.

موضوع فیلم هوش مصنوعی AI Artificial Intelligence

فیلم هوش مصنوعی از زمان آینده آغاز می‌شود. در روزگاری که یخ‌های قطبی در اثر گازهای گلخانه‌ای ذوب شدند و جهان بی‌نظمی‌های آب و هوایی دارد. شهرهای ساحلی مانند آمستردام، ونیز و نیویورک زیر آب رفته و در کشورهای فقیر صدها میلیون انسان از گرسنگی جان سپرده‌اند. به دنبال آن در فرزندآوری، طبق قانون محدودیت وجود دارد و انسان‌ها به ساخت رباتها روی آوردند.

اوایل فیلم شامل ارتباطِ معنایی بین یکدیگر هستند. در آغاز دانشمندی است که از ساخت یک رباتِ بچه حرف می‌زند که بتواند عشق بورزد. رباتی به شکل پسربچه‌ای زیبا و با نام دیوید که مرد آن را به خانه می‌آورد. حالا در میزانسن‌های اسپیلبرگ رابطهٔ دیوید و مادر (مونیکا) به خوبی شکل می‌گیرد و در واقع از همان ابتدا رابطهٔ بین این دو شکل می‌گیرد. رابطه‌ای که اساساً در پیرنگ نقش کلیدی دارد و تمام اتفاقات تحت‌الشعاع آن است. و مسیر فیلم نیز با همین رابطهٔ مادر و فرزندی اتمام می‌یابد.